Historia stringów może cię zaskoczyć

wrz 10, 2021

W dzisiejszych czasach prawie każdy wie czym są stringi. Jednakże niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że są jedną z najstarszych form bielizny znaną ludzkości. Co więcej, tylko nieliczni potrafią wymienić wszystkie kroje tych kusych majteczek. Historia stringów jest niezwykle ciekawa. Poznaj ją już dziś ze mną czytając ten wpis!

Mało znana historia stringów

Paleolit

Jeśli myślisz, że stringi są wymysłem XX wieku to niestety mylisz się. Ich początki sięgają bowiem starożytności! Jedną z pierwszych form przykrywania stref intymnych była spódniczka z rzemieni z okresu paleolitu. Przyjrzyj się proszę figurce Wenus z Lespugue z tego okresu wykonanej z kła mamuta. Przedstawiona postać kobiety, ma wokół bioder przewiązany pas skóry z którego zwisają rzemienie o różnej szerokości. Co prawda są one widoczne pod pośladkami, ale może to wynikać z dwóch rzeczy. Po pierwsze, w okresie paleolitu podziwiano kobiece krągłości, a co za tym idzie także biodra i pośladki. Możliwe, że autor rzeźby chciał w ten sposób podkreślić pożądane wówczas atuty. Po drugie, rzemienie mogły naturalnie rozchodzić się na odstających i krągłych pośladkach odsłaniając je. Opisana bielizna to co prawda nie stringi, ale materiał z którego je wykonano dał nazwę tym kusym majtkom. Temat ten rozwijam w dalszej części wpisu.

Wenus z Lespugue, paleolit

Starożytna Sumeria

Pierwsze majtki przypominające te, które dziś znamy pojawiły się w Sumerii ok. 3000 p.n.e. Ich kształt został uwieczniony na malowidłach skalnych i rycinach – jedną z nich możecie podziwiać w tym wpisie. Według badań austriackiego naukowca Wiktora Christiana, Sumerowie na co dzień nosili m.in. spódniczki z liści. Wysnuł ten wniosek na podstawie szczegółowych badań ich ubioru, gdyż większość z nich miała „liściaste wzory”. Pod owymi spódniczkami mogli być nadzy lub nosić wspomniane wcześniej majtki. Teoretycznie uwieczniona bielizna mogła też służyć wyłącznie kobietom, szczególnie podczas menstruacji pełniąc funkcję podpaski czy też coraz bardziej popularnych dziś majtek chłonnych. Niestety część z tych założeń może być tylko naszymi współczesnymi domysłami.

Sumeria 3000 p.n.e.

Starożytny Egipt

O wiele bardziej zbliżone kształtem stringi jakie znamy obecnie, pojawiły się w starożytnym Egipcie. Miały formę pasa materiału przewiązanego wokół bioder – czasami ozdobnego – i dołączonego do niego kawałka materiału zakrywającego łono, przechodzącego między pośladkami. Nosiły je niewolnice, tancerki oraz prostytutki.

Historia niechcianych stringów

W średniowieczu golizna była wysoce nie na miejscu, zatem zarówno ubrania jak i bielizna miały za zadanie zakryć jak najwięcej ciała. Fikuśne stringi odeszły w zapomnienie. Na przełomie XVI- XVII wieku triumfowały pantalony rozpowszechnione jako bielizna damska przez Katarzynę Medycejską. Sięgały aż do kolan, były bogato zdobione, poniekąd świadczyły o statusie społecznym właścicielki. Stanowiły przeciwieństwo kusych stringów. Co prawda bielizna nadal spełniała funkcje praktyczne i erotyczne, ale zakrywała o wiele więcej ciała i to podniecało płeć męską. Istnieje teoria, według której ze stringów korzystały prostytutki i tancerki, ale nie ma za wiele dowodów na poparcie tej tezy. Patrząc na panującą modę i upodobania pań oraz panów śmiem w nią wątpić. Pierwsze nieśmiałe próby powrotu do damskiej garderoby, miały miejsce na początku XX wieku. Ozdobne pasy – bardziej biżuteryjne niż bieliźniane – pojawiały się na łamach „L’Etude Académique” – prekursora „Playboya”.

Zdjęcia z „L’Etude Académique”, 1909 r.

Wejście stringów do świata mody

To zaskakujące, że coś co dla mnie stanowi wielki powrót stringów, w wielu artykułach internetowych jest dopiero ich początkiem. Właśnie dlatego zdecydowałam się uzupełnić ich historię o te mniej popularne wątki.
Od początku XX wieku, aż do lat 70, stringi funkcjonowały głównie w klubach nocnych i kabaretach. Szczególną popularnością cieszyły się wśród tancerek erotycznych, którym w 1939 roku zakazano tańczyć nago. Zakładały więc majteczki złożone z kilku sznurków i niewielkiego kawałka materiału. W świecie mody znalazły się całkiem przypadkowo. Według jednej teorii, podczas pokazu strojów kąpielowych, brazylijska modelka Rose de Primallio, której strój zaginął, stworzyła nowe majtki z dwóch niewielkich kawałków materiału. Według drugiej teorii stworzył je austriacki projektant Rudi Gernreichow w 1974 roku jako prezent ślubny dla swojej przyjaciółki. Podejrzewa się, że zaczerpnął swój pomysł z pokazu z okazji otwarcia centrum handlowego Le Petite Centre w Nowym Orleanie, podczas którego zaprezentowano właśnie kolekcję skąpej bielizny. Jej autorami byli modelka Brandi Peret-Dujon wraz z mężem i lokalnym projektantem. Przełomem była stworzona przez Gernreichowa w 1977 roku kolekcja stringów. Projektant sprzedawał je głównie jako stroje kąpielowe, podbijając serca Brazilijek. Do dziś są tam jednym z najpopularniejszych krojów stroju plażowego, w przeciwieństwie to europejskich zabudowanych bikini.

Kaupinam uwieczniony na malowidle z ok. 850 r
Fundoshi jako męski kostium kąpielowy – przód.
Fundoshi jako męski kostium kąpielowy – tył.

Współczesne stringi oraz ich nazewnictwo

Dzisiejsze stringi mają sporo wspólnych cech z tymi starożytnymi. Pomijając fakt, że obecnie występuje o wiele więcej ich odmian i krojów. Jak już wcześniej wspomniałam nazwa kusych majtek pochodzi od ang. thong oznaczającego rzemień. W przeciwieństwie do stringów, które swoją nazwę biorą od ang. string (sznurek), thongs są nieco bardziej zabudowane i zakrywają więcej ciała. Generalnie, thongs mają więcej materiału, zakrywają wzgórek łonowy, krocze, okolice kości ogonowej oraz często „boczki”. Stringi zaś składają się głównie ze sznurków, przechodzących przez krok, między pośladkami i w pasie. Teoretycznie thongs możemy ogólnie nazwać wszystkie kuse, mocno wycięte majtki, odsłaniające pośladki. W naszym ojczystym języku większość nazywamy po prostu stringami. Poniżej umieściłam najpopularniejsze kroje wraz z ich anglojęzycznymi nazwami. Zaznaczam, że producenci bielizny stosuje część z nich wymiennie, stąd wynikają nieścisłości i niedopowiedzenia.

C-string

Nazwa pochodzi od ich kształtu podobnego do litery „C”. Wykonane z wygiętego drucika na którym rozciągnięty jest kawałek materiału. Szczególnie popularne w Ameryce południowej jako strój na plażę. Sprawdzają się przy kreacjach z odkrytymi biodrami oraz boczkami.

G-string

Litera „G” w nazwie pochodzi od wyrazu ang. groin (pachwina), której majtki dotykają. Według innej teorii nawiązuje ona do punktu G, który jest niby przez nie pobudzany. Składają się najczęściej z dwóch trójkątnych kawałków materiału z przodu i tyłu oraz sznurka w kroku i pasie.

T-string

Odmiana G-string, nazywane też T-back, ponieważ sznurek z tyłu między pośladkami oraz w pasie tworzą literę „T”. Materiał jest tylko z przodu. Czasem używa się tej nazwy także do określenia stringów wiązanych sznurkami po bokach (T od wyrazu ang. tie – wiązać).

V-string

Wydają się podobne do T-string, jednakże z tyłu układają się w kształt litery „V” (stąd nazwa). Mogą występować też pod nazwą V-back.
Posiadają krótszy sznurek w części między pośladkami, dlatego pasy na biodrach wyraźnie układają się skośnie do środka.

Brazilian

To kuse majteczki których tył jest niemalże tej samej wielkości co przednia część. Nie wbijają się między pośladki tak jak typowe stringi, ale też nie zasłaniają ich, dlatego postanowiłam dodać je do tego zestawienia.

Tanga

Najczęściej są to majtki, w których przód i tył są połączone pasem lub szerszą gumą na biodrach. Mogą mieć formę bardziej lub mniej zasłaniającą pośladki. Często tą nazwą określa się stringi z szerszym materiałowym bokiem.

Cheeky thongs

Majtki tego typu mają na celu podkreślenie kształtu pośladków (ang. cheeks). Ich tylna część może być węższa lub nieco szersza, ale zazwyczaj odsłaniają pupę, dlatego należą do kategorii kusej bielizny.

Open thongs

To jeden z najmniej praktycznych i najbardziej erotycznych modeli. Przyjmuje rozmaite kształty, ale ich cechą wspólną jest rozcięcie w kroku lub jego brak. Inaczej nazywane ang. open crotch lub crotchless.

Niektóre z powyższych modeli występują też w wersji dla mężczyzn. Jedne z ciekawszych form przyjmują C-string.

Aspekt zdrowotny

Choć stringi wydają się być niezwykle kobiece, to noszenie ich na dłuższą metę nie jest zdrowe. Po pierwsze ze względu na skład – większość jest wykonana z tworzyw sztucznych. Na szczęście pojawia się coraz więcej marek oferujących bawełniane stringi. Jeśli już więc chcesz je nosić, to wybieraj właśnie te z naturalnych materiałów. Może nie będą wyglądać, aż tak spektakularnie, ale na pewno będą zdrowsze. Sztuczne materiały nie zapewniają dobrej cyrkulacji powietrza, przez co powodują, że skóra w okolicach intymnych mocno się poci. Z kolei wilgoć sprzyja rozwojowi wszelkiego rodzaju grzybic. Drugim powodem złego wpływu stringów na zdrowie jest ich kształt. Pasek między pośladkami dotyka odbytu i przesuwając się przenosi część bakterii z tej okolicy do ujścia pochwy. Może to spowodować poważną infekcję. Ponadto ciasne majtki – nie tylko stringi! – poprzez ucisk mogą powodować upławy. Dodatkowo często podrażniając delikatną skórę pozostawiają przebarwienia, a czasem wręcz otarcia i blizny.
Czy uważam je zatem za całkowicie złe? Nie. Mówię o sobie czasem „stara stringara”, bo latami nosiłam TYLKO stringi. Co prawda teraz czuję korzystny wpływ na zdrowie miejsc intymnych po tym, jak wymieniłam je na pełniejsze figi, ale nadal uważam, że OKAZYJNIE można je nosić. Warto jednak wybierać te z naturalnych materiałów. Przede wszystkim w odpowiednim rozmiarze, bo uwierz, że za małe stringi widać bardziej niż myślisz! Nie noś ich codziennie, a jedynie raz na jakiś czas pod konkretną kreację lub gdy masz na to ochotę. Pamiętaj o regularnych wizytach u ginekologa, a już na pewno zgłoś się do niego, gdybyś odczuwała dyskomfort, świąd, pieczenie, miała upławy, otarcia lub podejrzewała infekcję.

 

 

Źródła ilustracji:
Gilles Néret, 1000 Dessous. A History of Lingerie, Hong Kong, Taschen GmbH, 2010, ISBN 978-3-8365-0508-6.
François Boucher, Historia mody. Dzieje Ubiorów od czasów prehistorycznych do końca do XX wieku, Warszawa, Arkady Sp. z o.o., 2009, ISBN 978-83-213-4231-3.
https://en.wikipedia.org/wiki/Loincloth
https://en.wikipedia.org/wiki/Kaupinam
https://en.wikipedia.org/wiki/Fundoshi